1868 yılında yaralı ve yardıma ihtiyacı olan Osmanlı Askerlerine Yardım Cemiyeti olarak kurulmuş o kadim; Türk Kızılay’ı.
Hiçbir ayrım yapmadan insanın acısını önlemeye veya hafifletmeye çalışmış, insanın hayatını ve sağlığını korumayı düşünmüş. İnsan kişiliğine saygı gösterilmesini sağlamak ve insanlar arasındaki karşılıklı anlayışı, dostluğu, saygıyı, işbirliğini ve sürekli barışı getirmeyi amaç edinmiş bir yardım kuruluşu olmayı ilke edinmiş. Böyle biliyorduk bizde Türk Kızılayı’nı…
Rahmetli babam Faik Pala yıllar önce elinde kahverengi zarfla eve gelirdi. Okullarda öğretmenlerimiz istediğimiz kadar bu zarflardan bizlere verirlerdi ve Kızılay’ın yardım pullarından. Bizler bu zarfların ve yardım pullarının ne olduğunu çok iyi biliyorduk.
Türk Hava Kurumu, Türk Kızılay Derneği ve Çocuk Esirgeme Derneği adına Fitre ve Zekât toplama zarfıydı, bu zarflar.
Samimi duygularla 7’den 70’e hepimiz bu kuruluşlarımıza kumbaralarımızdan biriktirdiğimiz paralarla katılımcı olurduk.
Son yıllarda Kızılay’ın yönetimindeki zihniyet farklılığı Kızılay’ın faaliyetlerine net olarak yansımış. Yardım kuruluşundan ziyade, şirket gibi yönetilmeye başlanmış durumda.
Birkaç örnek verecek olursak, eğer;
2017 yılında Başkent gazın Kızılay’a 8 milyon dolarlık şartlı bağışı sonrasında, Kızılay bu parayı Ensar Vakfı’na bağışladı. Ensar Vakfı da bu 8 milyon dolar bağışı ABD’deki Türken Vakfı’na aktardığı ortaya çıkması ile Kızılay, Türk Halkı karşısında güvenini yitirmeye başladı.
Yetmedi, 2020 yılında Tatvan Kızılay Şube Başkanı Battal Taşar, yoksullar için hazırlanmış olan kavurma etlerinin milletvekili olan ağabeyinin otelinde ortaya çıktı. Yardıma ihtiyacı olanlar için yaptığımız yardımlar nerelere gidiyor diye Türk Halkı bir şok daha yaşadı.
Yüksek maaşlı yönetici kadrosu ile de parmak ısıttırdı o kadim Türk Kızılayı.
İtibarını kaybeden Türk Kızılayı 6 Şubat’ta Kahramanmaraş’ta meydana gelen 7,7 ve 7,6 depremler sonrasında mağdur olan vatandaşımıza ilk 3 günde ulaşamamış.
Nasıl ulaşsın ki, bu tür afetlere hiç hazır değilmiş. Organizasyon yapmaktan uzak kalmış. Kuruluşundaki mantığını değiştirmiş, ne yazık ki!
İhtiyacı olan vatandaşlara yiyecek, battaniye ve çadır temin etmesi gerekirken, elindeki malzemeleri 3. gün sonrasında, sivil yardım kuruluşu olan AHBAP Derneği’ne satmış.
Şirket gibi ticareti düşünen Kızılay yönetimi depremden sonra elindeki çadırları AHBAP’ın yanı sıra Michelin, Opet ve Arçelik gibi şirketlere tanesini 19 bin TL’den sattığı da ortaya çıktı.
Türk Eczacılar Birliği’ne (TEB) ilaç bağışı için kullanacağı ve tanesi 160 bin TL olan 5 çadır satarak kasasına para kazandırmaya devam etmiş, Kızılay’ın başındaki Kerem Kınık.
Sadece çadır satmamış Kızılay’ın başındaki şahıs. Kurban bağışı olan kavurma etleri ve konserve yiyecekleri de başta AHBAP insani yardım kuruluşuna satmış.
Ülkede genel olarak Kızılay’ın durumu böyle iken, Mudanya’da da aynı paralelde gerileme olmuş. Bilenler bilir.
Mudanya ile Altıntaş Mahallesi arasında, denize sıfır konumda Kızılay’ın Mudanya Gençlik Kampı vardı bir zamanlar.!
Okulların eğitim ve öğretim dönemi bittiğinde, çocuklarımızın sosyalleşmesi ve hayata alıştırılması açısından önem arz eden yaz kampı idi.
Kampa gelen 160’a yakın öğrenciler, 10’ar günlük sürelerle eğitmenlerin eşliğinde değişik spor aktiviteleri yanında yüzme, folklor, el işleri, tiyatro gibi etkinlikler yapıyorlardı. Farklı il ve ilçelerden gelen öğrenciler birbirleri ile unutulmaz arkadaşlıklar kuruyorlardı.
Kamp süresi içerisinde öğrenciler, kardeşliği, paylaşmayı ve her türlü insan ilişkilerini üst düzeyde gördüklerinden, kamp süresi sonunda aileler çocuklarındaki bu olumlu gelişmeleri memnuniyet ile karşılıyorlardı.
Kamp süresi içerisinde sabah kahvaltı, öğle ve akşam yemekleri verilen öğrenciler, kamp alanındaki odalarında istirahatlerini yapıyorlardı.
Hatta 2011 yılında Van ve Kütahya Simav’da meydana gelen deprem sonrasında buralardan gelen 200 kız öğrenci ile 350 erkek öğrenciyi ağırlayarak, çocuklarımızın rehâbilite olmalarına çok büyük destek vermiştir.
Hayırsever vatandaşlarımızın yapmış oldukları yardım ve bağışlar ne kadar güzel yerlere, ne kadar güzel amaçlar için harcanmış değil mi?
Mudanya’daki Kızılay Gençlik Kampı bugün kaderine terk edilmemiş olsaydı. Depremden zarar gören, travma yaşayan, psikolojik yardıma ihtiyacı olan çocuklarımıza ve dahada önemlisi öksüz kalmış olan evlatlarımızın yaşamış oldukları travmaları üzerlerinden atmaya vesile olabilirdi. Onların rehabilite olmalarına katkı sağlayabilirdi.
Ama çok geç. Ekteki fotoğraflardan da görüleceği üzere Mudanya’daki Kızılay Gençlik Kampı da depremi yaşamış. ‘Hayalet Kamp’ haline gelmiş etrafı da yerleşime açılmış! Sahip çıkan olmamış. Çok yazık! Milli değerlerimizi yitirdiğimize bizlerde burada şahit oluyoruz.
Gençlik Kampı’nın kapatılmasının sorumluluğunu sadece genel yetkili olan Kızılay Başkanı’na yükleyerek, günah keçisi yaparak kenara çekilmemeliyiz.
Kapatıldığı günden itibaren tüm siyasi iktidarı ve muhalefeti, şehrin Valisi, ilçenin Kaymakamı, ilçenin Belediye Başkanı bu durumu görmeliydiler.
Dün geçse de, bugünümüzü kurtarıp güzel yarınlar için konuya derhal el atılmalıdır. Burası kimseye peşkeş çekilmeden Devletin kontrolünde mülk sahibi Kızılay tarafından en kısa sürede ihya edilip, hizmete sunulmalıdır.
Çünkü bu kamp bizim ve bizden önceki vatandaşlarımızın verdikleri yardım ve harçlıklarımızla yapılmıştır.
Bu yapılan iyileştirmeler ile Kızılay; Mudanya’daki Gençlik kampı ve çevresini atıl ve harabe olmaktan kurtaracak, tesisi hayata döndürecektir.
Aksi durumda sorumlular Mudanyalıların ahından hiçbir zaman kurtulamayacaklardır.
